بررسی الگوهای رایج چیدمانی مدارس ایرانی با توجه به اصول ارتباط میان کلاس درس و فضاهای بیرونی

فضاهای آموزشی یکی از مهم ترین فضاهای تأثیرگذار بر روی کودکان به دلیل گذراندن ساعت های زیادی از طول روزشان می باشد. در فضاهای آموزشی، هر دو گونه فضاهای باز و بسته از اهمیت برخوردارند و ارتباط میان این دو فضای مکمل نیز بسیار با اهمیت است. ارتباط میان این دو فضا به کاربری داخلی و تفاوت در فعالی تهایی که در آن انجام م یشود و میزان پویایی فضاها مرتبط است. چگونگی ارتباط میان فضاهای باز و بسته در مدارس می تواند منجر به چیدمان فضایی ساختمان آموزشی شود. یکی از مهم ترین فضاهای موجود در مدارس،کلاس های درس هستند که چگونگی ارتباط آ نها با فضاهای باز و همچنین چیدمان آن ها در کنار یکدیگر به دلیل تعدد آن ها در یک مدرسه نقش بسیار تأثیرگذاری در طراحی فضا خواهد داشت. طراحی فضاهای آموزشی با تأکید بر چگونگی چیدمان فضایی، یکی از رویکردهای موجود در زمینه طراحی فضاهای آموزشی است. با توجه به رواج دو الگوی خطی و حیاط مرکزی در سیر تحول معماری مدارس ایرانی، از میان انواع چیدمان های فضایی ساختمان مدرسه، این دو الگوی چیدمانی مورد بررسی قرار گرفته و چگونگی تحقق اصول طراحی ارتباط میان کلاس درس و فضاهای بیرونی در آ نها بررسی می شود. در نهایت الگوهای بهینه طراحی برای این دو الگوی چیدمانی پیشنهاد خواهد شد. در روند دستیابی به اصول ارتباط بهینه و بررسی الگوهای چیدمانی از روش استدلال منطقی استفاده شده است. در این مقاله تلاش شده است تا با دستیابی به الگوی بهینه ارتباطی میان کلاس درس و انواع فضاهای بیرونی مدرسه به پیشنهاداتی برای چیدمان فضایی رایج در مدارس ایرانی دست یافت.